Rys historyczny

Ogłoszony w 1891 roku wzorzec owczarka niemieckiego opisuje trzy odmiany tej rasy, a kryterium podziału stanowiła długość włosa:
owczarek niemiecki szorstkowłosy
owczarek niemiecki krótkowłosy (twardowłosy)
owczarek niemiecki długowłosy.

Później standard ten był zmieniany, aż do roku powstania (1899) Związku Owczarków we Frankfurcie nad Menem. W Polsce powstał Związek Owczarka Niemieckiego Długowłosego 21 lipca w 1990 roku, założycielem którego była Marta Trzcińska.

Wygląd

Władze FCI argumentują fakt nie uznania owczarka niemieckiego długowłosego tym, że długa sierść przeszkadza tym psom w pracy. Owczarek długowłosy ma długi, dość prosty włos, który tworzy portki na udach, ogon jest obficie owłosiony.

Szata i umaszczenie

Owczarek długowłosy nie różni się zbytnio od krótkowłosego kuzyna. Podstawowe rozbieżności dotyczą sierści, wzrostu (psy 65 - 70 cm, suki 58 - 64 cm) oraz wagi (jest cięższy od krótkowłosego o około 10 kg). Gen odpowiedzialny za długi włos jest recesywny wobec genu krótkiego włosa, co oznacza przenoszenie tej cechy niezauważalnie z pokolenia na pokolenie. W ten sposób w miocie po rodzicach krótkowłosych może pojawić się osobnik długowłosy.

Umaszczenie najczęściej spotykane u owczarków niemieckich to czarne podpalane, czarne z rudym, brązowym, czerwonym, płowym lub jasnoszarym podpalaniem, czaprakowate wilczaste, żelaziste, od jasnoszarego do ciemnoszarego, czerwonożółte, czerwonobrązowe z sidłem, czaprakowate, wilczaste, ciemno-wilczaste. Może być jednolite bądź z regularnymi czerwonobrązowymi do białoszarych oznakami, mała biała plamka na piersi i palcach lub bardzo jasne umaszczenie wewnętrznej strony nóg jest dopuszczalne, choć niepożądane. Dopuszczalne jest także umaszczenie całkowicie czarne, rzadko spotykane. Maść szczeniaka można ustalić ostatecznie dopiero po zmianie okrywy pierwotnej na wtórną, po zakończeniu porostu włosów pokrywowych. U owczarków długowłosych zdarza się maść blue sable (niebieska podpalana).

Zachowanie i charakter

Psy te szybko się uczą i blisko współpracują z człowiekiem, którego obecność jest niezbędna w prawidłowym rozwoju psa. Cechuje je duża odwaga, wierność i przywiązanie do właściciela. Sprawdzają się na szkoleniach różnego typu, nadają się jako psy rodzinne, policyjne, sportowe, pomocnicze, stróżujące, ratownicze i obrończe. Są aktywne i ruchliwe, wymagają codziennego zaspokajania tych potrzeb.

Zdjęcie:



Źródło: Wikipedia