Historia rasy

Tosa Inu wywodzą się z Japonii, gdzie były wykorzystywane do walk psów. Walki te miały szczególnie długą tradycję na wyspie Shikoku. Tosy powstały ze skojarzeń japońskich szpiców bojowych z europejskimi mastifami i buldogami. Uzyskano psa ostrego i ciężkiego. W walce psy nie zagryzały się nawzajem, a dążyły do obezwładnienia przeciwnika. Były dyskwalifikowane za szczekanie, a walkę kończono, gdy któreś zwierzę zostało zranione do krwi. W 1910 walki zostały zakazane i rasa była zagrożona wymarciem. Po II wojnie światowej Tosy były także krzyżowane z Dogami de Bordeaux oraz dogami niemieckimi i bernardynami.

Wygląd

Typowy przedstawiciel rasy jest duży i masywny. Ma szeroką klatkę piersiową, dość małe oczy i uszy. Kufa średnia, stop wyraźny. Włos jest krótki i przylegający; gęsty i twardy. Najczęściej spotkana jest tzw. barwa czerwona umaszczenia i różne jej odcienie.

Charakter

Psy rasy Tosa Inu są nieustraszonymi wojownikami. Dlatego muszą być od szczenięcia starannie socjalizowane, aby nie wyrosły na psy nieprzewidywalne. Tosę trzeba wychowywać łagodnie, ale konsekwentnie. Należy poświęcać czas na regularne, ale nieobciążające zbytnio spacery, ponieważ psy te mają mnóstwo energii. W żadnym wypadku nie wolno zachęcać ich do agresywnych zachowań, gdyż nieokiełznane są niebezpieczne nawet dla właściciela.

Zdrowie

Tosy żyją około 9-12 lat. Ze względu na dużą masę są narażone na dysplazję stawów biodrowych i skręt żołądka (powinny odpocząć przynajmniej dwie godziny po posiłku).

Ciekawostki

Psy tych ras w USA uznawane są za dobrych opiekunów i terapeutów dla autystycznych dzieci.