ZWIERZACZKOWO ZAPRASZA

Rys historyczny

Jest to potomek dawnych wiejskich psów, które były wykorzystywane przez przydrożnych handlarzy do ciągnięcia wózków. Często spełniały również role psów zaganiających i podwórzowych w gospodarstwach rolników, masarzy i rzeźników. Na wystawie psów w 1908 roku w miejscowości Lagenthal, profesorowi Albertowi Heim zostały pokazane psy określane mianem "krótkowłosych berneńskich psów pasterskich". Profesor Heim uznał te psy za odrębną rasę, którą nazwał dużymi szwajcarskimi psami pasterskimi i przyczynił się do ich popularyzacji. Podczas II wojny światowej duży szwajcarski pies pasterski używany był jako pies meldunkowy i pociągowy ze względu na jego wrodzone do tego predyspozycje.

Szata i umaszczenie

    * Szata trójbarwna, tzw.tricolor - z przewagą czarnego na grzbiecie (płaszcz). Kończyny są podpalane, a pierś oraz kufa białe.
    * Włos twardy i gęsty, zwarty i nie " sypiący się ".

Zachowanie i charakter

Są to przyjacielskie psy o łagodnym charakterze. Zawsze skory do zabawy, ale i zrównoważony. Wobec dzieci jest delikatny i nie jest bojaźliwy.

Użytkowość

Obecnie psy te zyskują na popularności będąc hodowane jako psy rodzinne. Cierpliwy pies towarzyszący, nadający się również na psa ratowniczego. Wykorzystywany jako stróż i pies pasterski.

Zdrowie i pielęgnacja

Duży szwajcarski pies pasterski wymaga odpowiedniego pokarmu, bogatego w minerały. Dzięki temu może uniknąć wielu typowych schorzeń, właściwych dużym rasom. Ze względu na predyspozycje do skrętu kiszek powinien jadać regularnie.

Popularność

Duży Szwajcarski Pies Pasterski nie jest zbyt popularny w Polsce. Na dużych wystawach psów rasowych pojawia się maksimum kilkanaście egzemplarzy. W ostatnich latach wzrosła liczba hodowli psów tej rasy.